De Grote Oversteek
Dublin Core
Titel
De Grote Oversteek
Onderwerp
De moeizame economische omschakeling verleidde vele duizenden tot een radicale stap: ze weken uit naar Noord-Amerika. Na mislukte pogingen in de jaren 1840 om overzeese kolonies te stichten liet de Belgische overheid burgers die wilden vertrekken de vrije hand. Toch tekenden zich duidelijke patronen af. Migreren werd makkelijker wanneer men in de voetsporen trad van verwanten en kennissen die de weg wezen – het fenomeen van kettingmigratie. De uitwijking kwam goed op gang nadat in de jaren 1870 stoomschepen hun intrede deden, en duurde tot kort na de Eerste Wereldoorlog. Op dat moment trok de Belgische economie weer aan en voerde de Amerikaanse overheid drastische immigratiebeperkingen in.
Wie een verhuis naar Amerika overwoog, had aan informatie geen gebrek. Veelgelezen kranten, verhalen van teruggekeerde landverhuizers en fictie, advertenties en brieven van verwanten boden onophoudelijk stof tot dromen of minstens nadenken. Was de beslissing eenmaal gevallen en kende men niemand die vanuit Amerika een prepaid ticket wilde voorschieten en opsturen, kon men in eigen streek bij agenten van rederijen een ticket aankopen. Velen verkochten hun volledige bezit. Voor de allerarmsten was migreren alleszins een onbetaalbare onderneming, zelfs al drukte de concurrentie tussen de verschillende rederijen de prijs van de trans-Atlantische oversteek. Het merendeel van de Vlaamse migranten reisde eerst naar Antwerpen om er in een steamer van de Red Star Line in te schepen. Voor anderen bleek het, en dit ondanks kartelafspraken in 1892, soms toch voordeliger om vanuit Rotterdam, Le Havre of Liverpool te vertrekken. Menigeen mocht dan wel hopen ooit terug te keren, het afscheid was een pakkend gebeuren.
Wie een verhuis naar Amerika overwoog, had aan informatie geen gebrek. Veelgelezen kranten, verhalen van teruggekeerde landverhuizers en fictie, advertenties en brieven van verwanten boden onophoudelijk stof tot dromen of minstens nadenken. Was de beslissing eenmaal gevallen en kende men niemand die vanuit Amerika een prepaid ticket wilde voorschieten en opsturen, kon men in eigen streek bij agenten van rederijen een ticket aankopen. Velen verkochten hun volledige bezit. Voor de allerarmsten was migreren alleszins een onbetaalbare onderneming, zelfs al drukte de concurrentie tussen de verschillende rederijen de prijs van de trans-Atlantische oversteek. Het merendeel van de Vlaamse migranten reisde eerst naar Antwerpen om er in een steamer van de Red Star Line in te schepen. Voor anderen bleek het, en dit ondanks kartelafspraken in 1892, soms toch voordeliger om vanuit Rotterdam, Le Havre of Liverpool te vertrekken. Menigeen mocht dan wel hopen ooit terug te keren, het afscheid was een pakkend gebeuren.
Collection Items
Affiche van de Red Star Line
Vanaf 1873 brachten schepen van de Red Star Line landverhuizers van Antwerpen naar de Verenigde Staten. In 1912 begon de rederij ook met een rechtstreekse vaart op Canada.
Praalwagen van de Red Star Line voor een stoet der naties over de Rijnkaai
De Red Star Line bouwde in 1922 een bijzondere praalwagen voor een stoet der naties over de Rijnkaai.
Affiche Canadian Pacific Railway Company
Anders dan de Amerikaanse overheid zette Canada wel in op officiële propaganda, net als de Canadian Pacific Railway Company, die in Nederland en België onder meer met affiches promotie maakte.
De Rhynland van de Red Star Line.
De Rhynland van de Red Star Line, in 1879 gebouwd, vertrouwde ondanks de stoomaandrijving ook nog op windkracht. Op 10 juni 1879 vaarde de Rhynland voor het eerst van Antwerpen naar New York.
Advertentie van de Cunard Line
De Cunard Line adverteerde in de jaren 1920 trots de derdeklasvoorzieningen aan boord van de Aquitania
Affiche van de Red Star Line
Vanaf 1873 brachten schepen van de Red Star Line landverhuizers van Antwerpen naar de Verenigde Staten. In 1912 begon de rederij ook met een rechtstreekse vaart op Canada.